Ben, belgesellerin pek sanatsal yapıtlar da olabileceği düşüncesine katılmazdım. Sonuçta belgeseldir...
Oysa Tuzla Belgeseli "4857" gerçek bir sanat yapıtıydı.
Prof. Dr. Kurthan FİŞEK'in, "spor, insanın doğa ile barışçıl mücadelesidir" tanımlamasını sevdiğim gibi, İbrahim BALABAN'ın "Sanat yaşantının izdüğümüdür" tanımlamasını da çok severdim.
Bu belgesel de, "yaşamın kendisinin" de sanatsal olabileceğini öğretti bana.
Bu becerilmiz bence.
"Kollektif"i içten bir saygıyla kutluyorum.
Kaynak yaptım, raspada çalıştım, bekâr evinde yaşadım...
Yoruldum. Ama çalışmaya devam; bu köleliğe son vermemiz gerekiyor...
Samimi saygı ve sevgilerimle.
Ertuğrul BARKA
skip to main |
skip to sidebar
Fragman
Gösterimler
- 15.4.2009 / 21.30: Uluslararası İstanbul Film Festivali / Pera Müzesi Sinema
- 26.2.-8.3.2009: Filmfestival Türkei/Deutschland / Nürnberg, Almanya
- 17.10.2008 / 11.00: Altın Portakal Film Festivali - Aspendos Salonu / Antalya
- 24.9.2008 / 19.00: Bahçe Kafe / Antalya
- 5. & 6.9.2008 / Karaburun Bilim Kongresi
- 8.7.2008 / 14.00: Fransiz Kültür Merkezi / İstanbul
- 3.7.2008 / 19.30: Çizgelikedi / İzmir
- 20.6.2008 / 17.30: Alsancak Kültür Merkezi / İzmir
- 19.6.2008 / 18.:30: İzmit Dafne Kültür Merkezi / İzmit
- 18.6.2008 / 19.00: AFSAD / Ankara
- 18.6.2008 / 17:00 / 20:00: Bilgi Üniversitesi - Dolapdere Sineması / İstanbul
- 13.6.2008 / 18:30: Elektrik Mühendisler Odası / ANKARA
"4857" belgesel ilgili
Tuzla Mezarlığı, Tersaneler Bölgesi’ni kuşbakışı görür. Mezarlığın olduğu tepeden aşağı doğru inmeye başlayın. İşte solda geniş askeriye arazisi. Yemyeşil ve insandan arındırılmış. Sonra bıçakla kesilmişçesine betonarme apartmanlar başlar. Tuzla Havzası’nda çalışan işçilerin evleri, sabah yediden itibaren “dışarıda”, tersanelerde, deri sanayide, yan sanayide çalışanlar tarafından boşaltılır. Aile evlerinin arasına, ailelerin özlemi ve yataklarla doldurulmuş bekar odaları karışır. Tepe aşağı devam edin, geminin ufacık parçalarını üreten atölyeler, E5 İçmeler Köprüsü’nün dinmeyen gürültüsü, dört yol ağzındaki hiç boşalmayan amele pazarı, banliyö treninin sesi. İçmeler İstasyonu’nu geçin, işte neredeyse Türkiye’nin bütün tersaneleriyle bezeli Aydınlı Koyu. Kırksekiz ayrı kapıdan her gün geçen işçiler, yüz insan boyu vinçler, saçlar, onları birleştiren hız ve terdir. Tersanelerin zaman birimi yere düşen izmarit, endişesi ölüm ve geçim, umudu ve derdi, hepimizin umudu ve derdidir. Tuzla Mezarlığı, Tersaneler Bölgesi’nin kuşbakışı görür.
No comments:
Post a Comment